Laatste stranddag

20.Zaterdag 10/2/24

Vandaag de laatste stranddag. Vanochtend werd ik eerst om 4.15 uur wakker en daarna weer om 5.45 uur, meestal is dat het tijdstip dat de zon opkomt vertelde gisterochtend de bewaker. Als ik er nu niet uitga dan mis ik dat magische moment. Het is niet dezelfde zonsopgang zoals bij ons. Dat je een gouden bal aan de horizon ziet verschijnen. Het enige dat ik zag waren mooie flarden roze in het wolkendek. Geen scherpe lijn, geen bal. Toch voelde het als magie. De tegels zijn nat, als het vannacht heeft geregend hebben wij er niets van gemerkt. Alles is nog donker als ik naar het strand loop. De bewaker komt bij mij staan en zegt dat het nog tien minuten duurt. We kletsen met handen, voeten en wat Engelse woorden. Hij doet zelfs voor hoe hij gymt, ik doe mee en denk meteen aan mijn ochtendgymnastiek thuis. Hier heb ik totaal geen zin. Slow down. Hij wijst op mijn telefoon en wil foto’s maken. Een selfie zonder lach. Kom op man, ik ben zo uit bed gestapt, hij zou eens moeten weten dat ik niets onder mijn jurk aan heb. Ik kwam voor de zonsopgang, niet voor een goed gesprek. Gelukkig gaat hij weer weg, na tien minuten staat ie er weer. Ik durf niet te gaan zitten omdat ik nog steeds bang voor de zandvlooien ben. Ohh die jeuk!Zo vervelend.

Ik ga nog even terug naar bed. Beneden bij de trap is een kraantje om het zand van je voeten te spoelen, maar ik sla het over. In bed kom ik erachter dat je ook met droge voeten veel zand op je huid hebt.

Het is een dag van hangen, af en toe een dutje die zonder dat ik er invloed op heb nog steeds toeslaat. Deze blog schrijven waar ik soms geen zin in heb. Toch ben ik blij dat ik het doe. Altijd op mijn iPad. Daar lees ik mijn boeken en schrijf ik. De woorden die ik tik worden hele andere als ik niet oplet. Het toetsenbord maakt er vaker een ander woord van dan ik bedoel.

Straks thuis even uitwerken, alle fouten eruit halen en de maar, als en ik wegstrepen. Het is gek om terug te lezen dat ik al heel veel vergeten ben terwijl we hier nog zijn. Korte termijn geheugen storing. Het is fijn om even nergens aan te denken de afgelopen weken. Los van huis, los in onshoofd.