Vechten met de Indische oceaan

16.Dinsdag 6/2/24

Slingerend rijden we richting de kust op weg naar zeven turtles in Tangalle. Zes dagen lezen, zwemmen en lekker eten. De driver zegt niet veel, hij is een jonge man. We kunnen kiezen, of binnendoor dan duurt het een uur langer of via de highway. We kiezen de laatste. Een weg die vijftien jaar geleden gebouwdis en niet veel in gebruik vanwege de hoge tol. Duizendvijftig roepie, vier euro. We vertellen over de autoloze zondag lang geleden, zo voelt het op deze lege weg. Vanochtend zijn we vroeg weggegaan. De eigenaar van treehouse wist het maar had er niet op geanticipeerd. Mijn fruit moest nog geplukt, denk ik. Zonder Ontbijt vertrokken. Balen.

De rit duurt ruim drie uur. Onderweg stoppen we voor een pikant broodje. De toiletten zien er gelukkig redelijk uit dus durven we wel te plassen. Buiten zit een mannetje zonder tanden met een bord lootjes voor zich. Een stapeltje gekleurd papier op twee spijkertjes. Je trekt er eentje af en betaald de man. We kopen voor zestig cent twee lootjes bij hem en kunnen online kijken of we de loterij gewonnen hebben. Als we iets winnen geef ik het weg, dat levert een discussie op. Wie zijn het eens, als er een prijs opvalt gaan we het doneren aan een organisatie die iets met dieren doet. Helaas, geen geldprijs wel deze reis, dat is er een uit de loterij!

Een man met een sikje, lang niet gezien ontvangt ons bij de entree. Een beeldschoon meisje staat naast hem. Het blijft moeilijk inschatten hoe oud ze is. Ze leidt ons rond erover het prachtige complex. Hier gaan we het wel uithouden. Zwembad, strand, bar, alle ingrediënten voor heerlijke dagen. Onze kamer is op de eerste verdieping, wij hebben zeezicht. Tim en Esther gardenview.

Grote luxe kamers met goeie bedden die ze overigens wel raar opmaken. Het laken waar je onderligt vouwen ze tot de helft merken we als we ‘s avonds in stappen. Onder de klamboe moeten we eerst ons bed opmAken om onder het hele laken te kunnen liggen. Beetje stoeien wordt dat.

De Indische oceaan is heftig! Als we naar de andere kant zwemmen kom je op Antarctica terecht. Tussen de ijsberen. Zover zal het niet komen want we komen niet eens door de branding. De golven zijn hoog en we kunnen moeilijk blijven staan. Het is heftig, zo sterk als de stroom voelt. Je ziet de hoge golf komen en we storten ons er in. Binnen no time lig ik op de grond en wordt ik ondersteboven gerold. Ik probeer op te staan maar er komt een nieuwe aan en weer lig ik op de bodem. Meegaan met de golf flitst het door me heen en ik kom verderop het strand terecht en zelfs de kleinste golf maakt dat me wankel. De mannen hebben wat meer Body en gooien zich door het midden van het rollende water waardoor ze verder komen. Het is heerlijk om te vechten met de kracht van de oceaan. De zon brandt en het water is niet koud, alleen sterk.

De witte vogels, great egret, lopen op de groene begroeiing dichtbij het terras. Voorlopig even geen tuktuk, we kunnen hier alles eten. De eigenaars komen uit Oekraïne. Hij is een beetje apart. Niet alleen door het sikje, maar door zijn lach. Duidelijk geen Sri lankaanse, echter wel een vriendelijk hikje. Hij heeft het resort tien jaar en de eerste jaren waren zwaar om te beginnen. Inmiddels is het een groot succes. Zijn ouders leven in Oekraïne, hij is enig kind. De keuze is moeilijk omdat het een oneway ticket voor hem zal zijn. Hij woont hier met zijn vrouw in een paradijs ver weg van alle narigheid. De reviews kloppen, het eten is hier goed. We hebben absoluut geen zin om weg te gaan. Na een spelletje Rummikub duiken we er vroeg in.