Take you’re time, hurry

9.Dinsdag 30/1/24 take you’re time, hurry!

The most important things in life are not things

Lion Rock oftewel Sigiriya, heeft niet alleen een fenomenaal uitzicht er hoort ook een bijzonder verhaal bijl. 1600 jaar geleden werd bovenop Lion Rock een paleis gebouwd door Koning Kassapa nadat hij zijn eigen vader had vermoord door hem in een muur te laten metselen, LEVEND! Bijzonder is dat zeker. Hoewel eigenlijk zijn halfbroer de opvolger zou zijn, liet Koning Kassapa hem verbannen naar India. Om zijn positie te beschermen besloot hij het paleis te bouwen bovenop Lion Rock. Daar heeft hij nog geen 20 jaar van kunnen genieten, want zijn halfbroer keerde terug met een leger. Koning Kassapa pleegde uiteindelijk zelfmoord, waardoor zijn halfbroer uiteindelijk alsnog koning werd. Hij vertrok naar Anuradhapura waardoor het paleis leeg kwam te staan.

We lopen om zes uur richting berg. Esther en ik zitten onder de muggenbulten. Het is ongeveer een kilometer lopen vanaf onze B[e-38]B. We hebben alledrie slecht geslapen omdat Bruno, de labrador, vannacht steeds aansloeg. Er warenolifanten rondom ons huis aan het scharrelen! Heb er nog over getwijfeld maar was toch te slaperig om eruit te gaan. Vannacht ga ik zeker als ze er weer zijn.

We kregen bij aankomst gisteren, een zaklantaarn, het komt regelmatig voor dat er wilde olifanten in de buurt lopen en die zie je niet in het donker. Er wordt geadviseerd vooral niet op de olifanten af te gaan maar terug te lopen waar een omheining is. Wij werden wel wakker maar niet wakker genoeg om eruit te gaan. Tim sliep als enige, zoals altijd, overal doorheen.

Het is nog vroeg, er zijn wel mensen bij de entree van de heilige berg, maar het is nog niet druk.

Imposant is de grote stenen berg, in de vorm van een leeuw. Je moet wel goed kijken want ik zie alleen rots. Het is een lang stuk lopen eer we bij de stenen trap, 1200 treden, aankomen. Allen uitgehouwen, op het laatste stuk na. Ongelijk in plaveisel en hoogte. Er komen steeds meer mensen bij. De eerste vierhonderd zijn nog te doen, maar dan wordt het moeilijk. Het zijn zwarte herinneringen die een stuk met me meelopen. Leren traplopen, een tijd geleden. Er is geen trapleuning en hoe hoger we komen hoe zwaarder het wordt. Het licht, Boeddha. Breng me naar het licht. Tim en Esther lopen voorop en Cees blijft bij mij in de buurt. Er zijn meer mensen die het zwaar hebben. We hebben contact met een Belgisch echtpaar die we steeds vaker, amai, horen zeggen. Andere talen in combinatie met zuchten komen langs. Een stukje energiereep geeft weer wat kracht. Esther heeft het laatste stuk veel moeite, met bibberende knieen omdat ze heel bang is voor de metalen doorzichtige traptredes, en de apen die vlakbij haar op de trapleuningen gaan zitten zodat ze er niet door kan. We bereiken met elkaar de laatste van de 1200 treden. We did it. Het is helaas mistig en drukkend vochtig weer waardoor het uitzicht in flarden aan ons voorbij trekt. Het is bijzonder om tussen deze oude stenen afbakingen te staan in de wetenschap dat hier lang geleden (vijfde eeuw) ??????de prachtige stad van Kassapa was gevestigd. Zo hoog! In de negentiende eeuw trok dit bijzondere gebied de aandacht van Britse archeologen, die verbluft waren over de gebeeldhouwde leeuwenklauwen en de prachtige fresco’s van het complex. We willen graag met z’n vieren op de foto en vragen een Nederlands uitziende man. Het is echter een Rus die al acht jaar in Sri Lanka woont. We hebben een leuk gesprek waarin hij laat doorschemeren het niet eens te zijn met de politieke situatie in zijn vaderland. Ze zijn bang dat ik van alles wil weten maar ik hou wijselijk mijn mond. Hij maakt leuke foto’s. Verderop staan twee westers uitziende mensen te sporten. De een doet ingewikkelde yoga oefeningen door eenbenig haar balans te vinden terwijl de ander zich fanatiek opdrukt. Terwijl wij er alles aan doen om af te koelen, bizar.Wat ook opvallend is zijn de honden die bovenop de berg hun toevlucht hebben gevonden. Apen hebben het stuk rennend afgelegd. Ze zitten van een afstand ons te bekijken.

We lopen het eerste stuk terug naar beneden over stalen doorzichtige trappen. De beurt is nu aan Tim en Esther die beiden last hebben van hoogtevrees en het daardoor moeilijk hebben. Met beide handen klemmen ze zich vast aan de stalen reling en dalen voorzichtig tree voor tree naar beneden. Gelukkig is hetgrootste deel van de trap uitgehouwen. Het was een pittige klim, dat dit de enige weg naar boven was én dat daar mensen woonden. Echte diehards vroeger.

We willen, nu we hier toch zijn, ook die andere heilige plek bezoeken. Die van de Boeddha’s in de grotten. Na een paar uurtjes rust moeten we ook nu ….. tredes omhoog klimmen. Vreemd genoeg is het niet zwaar meer. Het is wel een stuk rustiger, waarschijnlijk door de regen. Apen springen de weg naast ons mee omhoog. Het lukt om precies twee met een mystieke achtergrond te fotograferen.

We ontkomen er niet aan en ooknu moeten onze slippers uit die door twee mannen op een rek worden gezet. De drijfnatte paraplu die we te leen hebben gekregen gaat erbij. Geen nummertje maar straks aanwijzen welke van jou zijn. Hoe simpel. Op blote voeten het tempelcomplex bezoeken is nu koel omdat de stenen nat zijn en daardoor minder warm, kun je voorstellen hoe ze voelen als het 35 graden is.

In de eerste eeuw voor Christus liet koning Valagamba de grotten ombouwen tot vijf prachtige tempels voordat hij Dambulla verliet. De plek werd toen een heilig toevluchtsoord voor boeddhisten. Aan de buitenkant is niet veel te zien. Het belangrijkste deel van het tempelcomplex zit verborgen in de rotswand. Het is waanzinnig mooi wat we tegenkomen. De eerste grot is een klein stuk groter dan de immense boedha die daar ligt. De grote voeten liggen niet precies op elkaar. Het betekend dat Boeddha dood is. Als de voeten precies gelijk naast elkaar liggen dan is ie in slaap. Voor de Boeddha op de de rand liggen weer verschillende gekleurde bloemen. De deuren die naar de tweede grot gaan prachtig maar binnen hou je vanzelf je adem in, zo mooi.Er staan wel 56 boeddhabeelden en koninklijke standbeelden. Het is versierd met een overdaad aan fascinerende wand en plafondtekeningen. Ongelofelijk goed bewaard en niet eens gerestaureerd. Er is zoveel pracht te bewonderen. Terecht Unesco werelderfgoed. Een kleurenpalet van wijn en karmijnrood, fuchsia, zachtroze, goudgeel en wit.

De derde grot werd pas in de achttiende eeuw als tempel ingericht en ook hier een grote hoeveelheid aan kleur op de rots van dekleurrijke schilderingen. In grot nummer vier is een kleine stoepa opgedragen aan de koning en zijn vrouw en ook hier een grote liggende Boeddha. Het is allemaal zeer indrukwekkend. In de lange gang waar we doorlopen om bij de grotten te komen zitten mensen uit verschillende landen, op de grond mantra’s te zingen. Het regelmatige gezoem in combinatie met de prachtige beelden geeft een vredige sfeer.

Door de openingen zien we hoe een tropische regenbui uit de hemel naar beneden klettert. De apen zijn onzichtbaar. Er komen steeds meer mensen die schuilen voor het water. Het past goed in het moment.

De wapperende vlaggen met de kleuren rood, geel, oranje, wit, opeenvolgend van katholicisme, boeddhisme, monniken, hangen en plekken tegen de stok zoveel regen klettert er naarbeneden. De hemel is grauw gekleurd. Er is geen aap meer te bekennen. De stortbui duurt ruim een half uur. Op de terugweg zien we houtsnijwerk. Veel olifanten, Boeddha’s en ganesha’s.

We gaan langs bij een. Binnen is het donker, het is alleen een winkel. Als we er alleen maarstilstaan komt er meteen een man aan. Hello ma’am, sir, come in. Hij loopt naar het lichtknopje waardoor alle stof zichtbaar wordt. Rijen met beelden, teveel. Zijn lach is nagenoeg tandeloos en met de bekende roodbruine kleur. We willen kijken en niet kopen. Nog niet. Hij is irritant in zijn gedrag. Please please buy. Het werkt tegenovergesteld.

Verderop zit er nog een en als Tim de ATM leegtrekt, echt! Hij pint het hoogst haalbare, 200.000 roepies. Cees wil daarna en dan is ie leeg. Het houtwerk wordt gemaakt in de werkplaats naast de winkel. Er staat een hele grote Ganesha. Wat een prachtig stuk! Die zou mooi in de serre staan. We twijfelen. Het is een groot bedrag. Ze vragen achttienhonderd dollar en zakken naar veertienvijftig. We doen het niet.