Tegenvallers

10.Woensdag 31/1/24 Tegenvallers.

The most important things in life are not things

Vandaag ben ik een week vierenzestig. Mond vol. Blij dat de drie plaats heeft gemaakt voor een vier. Raar maar ik ben er blij mee. Tim zit achter me in het busje en verteld enthousiast het verhaal dat hij leest over Max Verstappen en Johan Cruijff. Max reed zijn eerste race toen hij promoveerde van torro Rosso naar Red Bull in Barcelona en eindigde zijn gewonnen race met 14.14.0. Johan heeft het na zijn ontmoeting met Max het iedere dag over hem gehad vertelde later zijn familie. Johan was fan van Max. Cijfers kunnen vaak iets betekenen, hier in Sri Lanka ook. Ik ben gevoelig voor de vier.

Ze vragen altijd bij het ontbijt of je een gebakken ei wil. Mijn antwoord is nee, maar vandaag zeg ik ja. De man kijkt mij verbaasd aan, het is er een voor hem, wijs ik naar Tim. ‘Deze zijn heerlijk’, terwijl hij zijn mond volpropt. La dolce vita is een tien.

Behalve de was die Esther nog klam in haar handen krijgt gedrukt. Ze moet er drieduizend roepies, een tientje voor betalen. Ze baalt en is bang voor schimmel. Zo snel zal dat niet gaan. Alswe in het busje stappen voor de komende drie uur op weg naar Polonnaruwa hangt ze haar klamme broek over de stoel die later een vlek in haar broek achterlaat.

Het is een rammelbak die ons vervoert. Ik zit als een koningin met mijn voeten op een steun te schrijven, Esther heeft eenmetalen bobbel onder haar kont. Cees en Tim zitten ok. De chauffeur is een lieve man die heel erg zijn best doet maar moeite heeft met schakelen. Gooi m in zijn twee als de weg omhoog gaat. Als de weg naar beneden gaat zet ie m in zijn vrij. We maken een d-tour om een speciale Boeddha te bekijken, het zal niet.

Bij de entree staat een man in een invalide stoel die nog stamt uit een museale periode. Zijn benen bungelen, zijn voet hangt ondersteboven. Ik durf niet te lang te kijken maar richt mijn ogen op het plateautje voor hem waar kleipotjes metwas, kleine lampjes, op liggen. We kunnen deze branden bij de tempel. Zijn omzet stijgt. Verderop staat nog iemand in net zo’n stoel. Dit is twee generaties terug in de tijd, ik voel een brok in mijn keel als ik terug denk aan mijn op maat gemaakte rolstoel.

Onze driver, ik ben weer zijn naam vergeten, stopt bij wat eruitziet als een school. De stoepa is vast een hele oude of een verwaarloosde aan de vaal grijswitte kleur te zien. Maar binnen zien we indrukwekkend gekleurde beelden die verhalen uitbeelden. Goed om deze omweg te maken. Uit hetnaastgelegen gebouw roepen jongens hello naar ons en zwaaien. Wij zijn ook een bezienswaardigheid en ze gaan graag met E[e-38]W op de foto. Hun conversatie is hier hetzelfde. Were are you from? Ik vraag me af of ze enig idee hebben waar dat überhaupt ligt als ze Hollandhoren.

We rammelen verder om uiteindelijk bij een complex te komen waarin alweer een bijzondere Boeddha staat. De gekleurde kameleon is indrukwekkender vanwege zijn rode kleur. Max (kleinzoon Joki) zou er van onder de indruk zijn. In gedachten zie ik hem al op zijn knietjes onderzoekend liggen kijken. Hij zou hier op en top genieten. Totaal geen angst.

Het Avukana beeld wordt beschouwd als een van de beste voorbeelden van een staande Boeddha standbeeld uit het oude Sri Lanka. Met het voetstuk telt het dertien meter hoog en werd in devijfde eeuw uit een grotegranieten rots gehouwen. In de buurt staat er nog een. Volgens de legende zijn de beelden het resultaat van een competitie tussen een steenhouwende goeroe (meester) en gola (leerling). Het verhaal gaat dat de meester het Avukana standbeeld bouwde terwijl de leerling het beeld in Sasseruwa maakte. De eerste die zijn beeld voltooide moest de ander op de hoogtebrengen door op een bel te slaan. De meester slaagde erin zijn standbeeld als eerste te voltooien en won de wedstrijd. Dit zou de reden zijn dat het standbeeld in Sasseruwa niet af is. Historici hebben onderzoek gedaan waaruit blijkt dat het Sessaruwa beeld vierhonderd jaar voor het Avakuna beeld is gemaakt. Bijzondere legende.

Esther was bang dat onze nieuwe B[e-38]B niet goed zou zijn. Foto’s op booking zien er goed uit, we denken dat het wel meevalt. Ze leest het boek: tekens zijn overal. De regen blijft maar vallen en als we uitstappen staan er twee mannen op ons te wachten met uitgeklapte paraplu's. Lachend wijzen we die af, we zijn wel erger gewend. De kamers vallen inderdaad tegen maar het uitzicht is prachtig op het Kala Wewa stuwmeer. Er hangt elektrisch draad om de olifanten weg te houden. Als ik de klamboe alvast uitvouw schrik ik van de geur die eraf komt. ‘Dit is een pislucht’, roept Cees. Gadverdamme. En de hoofdkussens voelen erg klam, bijna nat. De driver is al weg. We balen. Esther welk teken heb jij gezien?! Hier hebben we geen zin in. Cees, onze regelaar, kijkt meteen op booking om een ander adres te zoeken. Hij geeft de eigenaar een vergoeding en boekt snel iets anders. We willen heel graag het Koninklijk paleis zien maar zijn al een beétje aan de late kant. De driver had zijn nummer op een papiertje geschreven waar Cees een foto van had gemaakt.Gelukkig krijgt hij hem te pakken en tien minuten later staan we bij een ander adres met een geweldige tuin mét zwembad. We zijn helaas te laat voor het paleis. We krijgen als tip om naar een eettent Tomato te gaan waar het eten niet te haggelen is. Wat een bende. Het is heel erg warm de vochtigheid is enorm.

Bij het zwembad zijn behoorlijk veel rode mieren, er is geen plek om te liggen. Ik durf niet te zwemmen vanwege heftige jeuk eerder. We hebben een dip all over. De nieuwe B[e-38]B is ook matig, zeker de badkamer, ik douche morgen wel, maar in gelukkig niet zo slecht als de eerste.

Esther en Tim zoeken naar een eetadres maar kunnen niet iets vinden als alleen de hungry muppets. Wat eenverschrikkelijkeeettent. Tim zit te smullen van zijn burger crispy chicken. De cola spuit uit de fles als hij hem opendraait. Kan er ook wel bij. Voor de begrippen hier ziet het er erg westers uit. Beetje als een Mac.

Een geïrriteerde tukdriver scheurt over de kuilen en is geïrriteerd dat hij ons einde weggetje moet afzetten. We duiken onder het dunne lakentje. Ik probeer mijn blog te versturen, waardeloze WiFi werkt niet mee. Snel slapen, morgen nieuwe dag, nieuwe kansen.